beyond the horizon of the place we live...: May 2009

Ξεκινήσαμε απο Θεσσαλονίκη με το τρένο FILIA EXPRESS που κάνει καθημερινά το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Ιstanbul και αντίστροφα.
Φτάσαμε στο σταθμό που είναι στο κέντρο (περιοχή sultanahmet) .

Αμέσως ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την Αγια Σοφιά και το Μπλέ Τζαμί που είναι κτισμένα αντικριστά.

H Άγια Σοφιά χτίστηκε τον 6ο μ.χ αιώνα απο τον Ιουστινιανό και χρησιμοποιήθηκε ως χριστιανικός ναός μέχρι το 1453 που μετατράπηκε σε τζαμί. Σήμερα δε χρησιμοποιείται για θρησκευτικούς λόγους αλλα ως μουσείο. Μέσα κατα καιρούς γίνονται διαφορες εκθέσεις και happening. Το μπλε τζαμί , στα τούρκικα Sultanahmet Camii, χτίστηκε το 1600 περίπου και λέγεται μπλέ γιατι ήταν για μεγάλο διάστημα το κυρίαρχο χρώμα εσωτερικά . Φυσικά στη πόλη συναντάς συνεχώς μικρά και μεγάλα τζαμιά και μια απο τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχω είναι το κάλεσμα του μουεζίνη τις ώρες της προσευχής που τώρα είναι πλέον ηχογραφημένο αλλα εξακολουθεί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας της πόλης.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το παλάτι τοπ καπί , στα τούρκικα Topkapı Sarayı, το οποίο ήταν παλάτι των σουλτάνων απο το 1453 ως το 1853.

και είπαμε να κλείσουμε την ημέρα με μια βόλτα στη γέφυρα του Γαλατά. Για την ακρίβεια κάτω απο τη γέφυρα .Εκεί ύπάρχει μια πληθώρα μαγαζιών , κυρίως καφέ και εστιατόρια, πιο τουριστικά . Πάνω απο τη γέφυρα όλες τις ημέρες βλέπεις αμέτρητους ψαράδες με καλάμια.

Πύργος του Γαλατά

Ο πεζόδρομος του Πέρα (istikal caddesi), που είναι ένας απο τους πιο εμπορικούς πεζόδρομος.

Είχε έρθει η ώρα να εξασκήσουμε τη τέχνη μας στο παζάρεμα, με μια βόλτα στη σκεπαστή αγορά .

άποψη οδού στο εσωτερικό της σκεπαστής αγοράς (capali carsi).

κοντά στη σκεπαστή αγορά υπάρχει και η επίσης σκεπαστή αγορά μπαχαρικών (5΄απο στάση eminonu).

Ύστερα απομακρυνθήκαμε λίγο απο το κέντρο και περπατώντας βρεθήκαμε σε ένα τζαμί που λέγεται Suleymaniye Camii.

Την επόμενη μέρα σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε τα νησάκια κοντά στη πόλη γνωστά στην Ελλάδα ως Πριγκηπονήσια.

Το καραβάκι περνά απο τα 4 νησάκια με τελική στάση το Πρίγκηπο ανα μια ώρα περίπου και ξαναεπιστρέφει.

Σάζι, ένα έγχορδο μουσικό όργανο που θυμίζει το μπουζούκι.

Το υδραγωγείο στην λεωφόρο Ατατουρκ.

Φανάρι (fener). Περιοχή ήσυχη με μικρές πολυκατοικίες και στενά ανηφορικά σοκάκια. .Εκεί βρίσκεται εκτός απο το Πατριαρχείο και η Μεγάλη του Γένους Σχολή.

ένα όμορφο πάρκο που βρίσκεται στο sultanahmet, κοντά στο τοπ καπί, το Gulhane Parki .

Ξεκινήσαμε απο Istanbul με προορισμό το χωριό Goreme, στη Καππαδοκία.
Η κοιλάδα του Goreme μας αποκαλύφτηκε ξαφνικά και είχα πραγματικά μείνει άφωνη. Όλα μοιάζαν εξωπραγματικά.Η καππαδοκία έχει κάτι παραμυθένιο, διαφέρει απο οτι,δήποτε έχεις δει.

Τα βράχια στη καππαδοκία έχουν όλα το ονομά τους και είναι κατηγοριοποιημένα ανάλογα με το σχήμα ή το χρώμα. τα συγκεκριμένα ονομάζονται fairy chimney.

Νοικιάσαμε ποδήλατα και ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε τη περιοχή .

Και απο δω και πέρα ξεκινάνε μια σειρά φωτογραφίες απο βραχώδεις σχηματισμούς .

Τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα.

Προχωρώντας φτάσαμε στο χωριό Cavusin.

Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.

Θέα απο το βράχο , διακρίνεται το χωριό στο βάθος χαμηλα.

Βυζαντινή εκκλησία, που βρίσκεται στο χωριό Cavusin

και ξεκινήσαμε για μια περιήγηση στα μονοπάτια της Red Valley .

Το όνομα καππαδοκία σημαίνει γη των καλων αλόγων.

...

Παλιός σταθμός για καραβάνια . Η καππαδοκία ήταν μια καλή στάση για τα καραβάνια που ξεκινούσαν απο τα βάθη με κατευθυνση τα παράλια του Αιγαίου και την Ευρώπη.

ihlara valley. Υπάρχουν μονοπάτια αρκετά και μεγαλύτερων αποστάσεων στη κοιλάδα, μια πράσινη όαση στο ερημικό τοπίο.

Υπόγεια πόλη Derinkuyu. Υπάρχουν και άλλες υπόγειες πόλης στη καππαδοκία. Το μέγεθος αυτών των πόλεων είναι πραγματικά μεγάλο. ΑΗ συγκεγρκιμένη είχε 28 ορόφους κάτω απο τη γη και μπορούσε να φιλοξενήσει 10.000 άτομα. Διέθετε σύστημα εξαερισμού καθώς και άυτονομία νερού . Μέσα υπήρχε οτι,δήποτε υπάρχει σε μια πόλη, σχολείο, εκκλησία, μαγαζιά κ.α. Οι κάτοικοι δεν έμεναν μόνιμα εκεί, κατοικούσαν στη περιοχή γύρω, σε περίπτωση όμως βαρβαρικής εισβολής διέφευγαν εκεί όπου ήταν δυνατόν να κρυφτούν μέχρι 2-3 μήνες, οσότου ο κίνδυνος να περάσει.

Περίπατος στο ψηλότερο σημείο του χωριού για να δούμε ηλιοβασίλεμα στη καππαδοκία. Πραγματικά στο σημείο αυτό είχες θέα όλης της γύρω περιοχής.

Ένα απο τα πιό γνωστά αξιοθέτα στη καππαδοκία είναι το Goreme Open Air Museum . Μεγάλος αριθμός απο βυζαντινές εκκλησίες και μάλιστα οι πιο συγκεντρωμένες και καλοδιατηρημένες της περιοχής. Στη καππαδοκία κτίζονταν βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια μέσα στα βράχια απο το 1 μ.χ αιώνα ώς και τον 16ο περίπου.